Στη μονάδα υγροποίησης φυσικού αερίου, υπάρχουν τρεις κοινές μέθοδοι καθαρισμού, δηλαδή η μέθοδος αλκοολικής αμίνης, η μέθοδος θερμής ποτάσας (καθαρισμένη) καιμέθοδος σουλφονολοαμίνης.
Υδράργυρος: η παρουσία υδραργύρου μπορεί να διαβρώσει σοβαρά τον εξοπλισμό αλουμινίου. Όταν ο υδράργυρος (συμπεριλαμβανομένου του στοιχειακού υδραργύρου, των ιόντων υδραργύρου και των οργανικών ενώσεων υδραργύρου), το αλουμίνιο θα αντιδράσει με το νερό για να παράγει προϊόντα διάβρωσης λευκής σκόνης, τα οποία θα βλάψουν σοβαρά τις ιδιότητες του αλουμινίου. Μια πολύ μικρή ποσότητα περιεκτικότητας σε υδράργυρο είναι αρκετή για να προκαλέσει σοβαρή ζημιά στον εξοπλισμό αλουμινίου και ο υδράργυρος θα προκαλέσει επίσης περιβαλλοντική ρύπανση και βλάβη στο προσωπικό κατά τη συντήρηση. Επομένως, η περιεκτικότητα σε υδράργυρο θα πρέπει να είναι αυστηρά περιορισμένη. Αφαίρεση υδραργύρου Η αρχή βασίζεται στην αντίδραση υδραργύρου και θείου σε έναν καταλυτικό αντιδραστήρα.
Βαρύς υδρογονάνθρακας: αναφέρεται σε υδρογονάνθρακες άνω του C5+. Στους υδρογονάνθρακες, όταν το μοριακό βάρος αλλάζει από μικρό σε μεγάλο, το σημείο βρασμού του αλλάζει από χαμηλό σε υψηλό. Επομένως, στον κύκλο της συμπύκνωσης του φυσικού αερίου, οι βαρείς υδρογονάνθρακες συμπυκνώνονται πάντα πρώτοι. Εάν ο βαρύς υδρογονάνθρακας δεν διαχωριστεί πρώτα ή διαχωριστεί μετά τη συμπύκνωση, ο βαρύς υδρογονάνθρακας μπορεί να παγώσει και να μπλοκάρει τον εξοπλισμό. Οι βαρείς υδρογονάνθρακες απομακρύνονται μερικώς με μοριακό κόσκινο και άλλα προσροφητικά μέσα κατά την αφυδάτωση, και οι υπόλοιποι διαχωρίζονται με κρυογονικό διαχωρισμό.
Cos: μπορεί να ενυδατωθεί από πολύ μικρή ποσότητα νερού για να σχηματίσει H2S και CO2, προκαλώντας διάβρωση στον εξοπλισμό. Εύκολη ανάμειξη με ανακτημένο προπάνιο. Συνήθως αφαιρείται μαζί με H2S και CO2 κατά την αποξίνιση.
Ήλιο: το φυσικό αέριο είναι η κύρια πηγή ηλίου και πρέπει να διαχωρίζεται και να χρησιμοποιείται. Έχει υψηλή αξία χρήσης με τον συνδυασμό διαχωρισμού μεμβράνης και κρυογονικού διαχωρισμού.
Άζωτο: η αύξηση της περιεκτικότητάς του θα κάνει πιο δύσκολη την υγροποίηση του φυσικού αερίου. Η τελική μέθοδος φλας χρησιμοποιείται γενικά για επιλεκτική αφαίρεση από το LNG.
Το κύριο συστατικό του φυσικού αερίου είναι το μεθάνιο (CH4) και το τυπικό σημείο βρασμού του είναι 111 k (- 162 ℃).
Η πυκνότητα του υγρού μεθανίου στο τυπικό σημείο βρασμού είναι 426kg/m3 και η πυκνότητα του αερίου μεθανίου στην τυπική κατάσταση είναι 0,717kg/m3, με διαφορά περίπου 600 φορές. Η μεγάλη διαφορά όγκου είναι ο κύριος λόγος αποθήκευσης και μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου.
Ώρα δημοσίευσης: Δεκ-21-2021
