سه روش تصفیه گاز طبیعی

در واحد مایع سازی گاز طبیعی سه روش متداول تصفیه وجود دارد که عبارتند از روش الکل آمینی، روش پتاس داغ (بنفی شده) وروش سولفونول آمین.
جیوه: وجود جیوه می تواند تجهیزات آلومینیومی را به طور جدی خورده کند. هنگامی که جیوه (شامل جیوه عنصری، یون‌های جیوه و ترکیبات آلی جیوه)، آلومینیوم با آب واکنش داده و محصولات خوردگی پودر سفید تولید می‌کند که به‌طور جدی به خواص آلومینیوم آسیب می‌زند. مقدار بسیار کمی جیوه برای آسیب جدی به تجهیزات آلومینیومی کافی است و جیوه همچنین باعث آلودگی محیط زیست و آسیب به پرسنل در حین تعمیر و نگهداری خواهد شد. بنابراین، محتوای جیوه باید به شدت محدود شود. حذف جیوه اصل بر واکنش جیوه و گوگرد در یک راکتور کاتالیزوری است.
هیدروکربن سنگین: به هیدروکربن های بالای C5+ اشاره دارد. در هیدروکربن ها وقتی وزن مولکولی از کوچک به بزرگ تغییر می کند، نقطه جوش آن از کم به زیاد تغییر می کند. بنابراین در چرخه چگالش گاز طبیعی، هیدروکربن های سنگین همیشه ابتدا متراکم می شوند. اگر هیدروکربن سنگین ابتدا جدا نشود یا بعد از تراکم جدا شود، هیدروکربن سنگین ممکن است یخ بزند و تجهیزات را مسدود کند. هیدروکربن های سنگین تا حدی توسط الک مولکولی و سایر جاذب ها در طول کم آبی حذف می شوند و بقیه با جداسازی برودتی جدا می شوند.
Cos: می توان آن را با مقدار بسیار کمی آب هیدراته کرد تا H2S و CO2 تشکیل دهد و باعث خوردگی تجهیزات شود. به راحتی با پروپان بازیافت شده مخلوط می شود. معمولاً همراه با H2S و CO2 در طول اسید زدایی حذف می شود.
هلیوم: گاز طبیعی منبع اصلی هلیوم است و باید جداسازی و استفاده شود. با ترکیب جداسازی غشایی و جداسازی برودتی ارزش استفاده بالایی دارد.
نیتروژن: افزایش محتوای آن مایع سازی گاز طبیعی را دشوارتر می کند. روش فلاش نهایی عموماً برای حذف انتخابی از LNG استفاده می شود.
جزء اصلی گاز طبیعی متان (CH4) است و نقطه جوش استاندارد آن 111k (- 162 ℃) است.
چگالی متان مایع در نقطه جوش استاندارد 426 کیلوگرم بر متر مکعب است و چگالی متان گازی در حالت استاندارد 0.717 کیلوگرم بر متر مکعب با اختلاف حدود 600 برابر است. تفاوت زیاد در حجم، دلیل اصلی ذخیره سازی و حمل و نقل گاز طبیعی مایع است.