Ropa naftowa i gaz ziemny są wspólnie określane jako ropa naftowa. Ropa naftowa jest jedynie stosunkowo ciężkim składnikiem węglowodorowym występującym naturalnie w postaci ciekłej, podczas gdy gaz ziemny jest stosunkowo lekkim składnikiem węglowodorowym występującym w postaci gazowej. Gaz ziemny z odwiertów gazowych nazywany jest gazem ze studni gazowych, a gaz ziemny oddzielony od ropy naftowej z odwiertów naftowych nazywany jest gazem towarzyszącym.
Gaz ziemny to mieszanina gazów węglowodorowych, która zawiera również wodę i inne zanieczyszczenia. Składa się głównie z węgla, wodoru, siarki, azotu, tlenu i pierwiastków śladowych, głównie węgla i wodoru, przy czym węgiel stanowi 65% – 80%, a wodór 12% – 20%. Skład gazu ziemnego wydobywanego w różnych regionach jest różny, a nawet skład gazu ziemnego wydobywanego przez dwa różne odwierty w tym samym złożu jest inny. Przy różnym stopniu eksploatacji pól naftowych skład gazu ziemnego wydobywanego przez ten sam odwiert będzie się zmieniał także zmienić.
Głównym węglowodorem w gazie ziemnym jest metan, ale zawiera on także etan, propan, butan, pentan, niewielką ilość heksanu, heptanu i innych cięższych gazów.
Klasyfikacja gazu ziemnego
Istnieją trzy metody klasyfikacji gazu ziemnego
(1) Zgodnie z charakterystyką złóż minerałów dzieli się je głównie na gaz ze studni gazowych i gaz towarzyszący.
Gaz towarzyszący: odnosi się do gazu ziemnego oddzielanego od ropy naftowej w szybach naftowych.
Odwiert gazowy: odnosi się do gazu ziemnego ze odwiertu.
(2) W zależności od składu węglowodorowego gazu ziemnego (tj. zawartości ciekłych węglowodorów w gazie ziemnym) można go podzielić na gaz suchy, gaz mokry, gaz ubogi i gaz bogaty.
Metoda definicji C5 – podział gazu suchego i mokrego
Gaz suchy: odnosi się do gazu ziemnego o zawartości ciekłych węglowodorów powyżej C5 (pentan), składzie i właściwościach niższych niż 13,5 centymetra sześciennego w 1 standardowym metrze sześciennym gazu ziemnego.
Gaz mokry: odnosi się do gazu ziemnego o zawartości ciekłych węglowodorów powyżej C5 wyższej niż 13,5 centymetra sześciennego w 1 standardowym metrze sześciennym gazu ziemnego.
Metoda definicji C3 – podział gazu ubogiego i bogatego
Gaz ubogi: odnosi się do gazu ziemnego o zawartości ciekłych węglowodorów powyżej C3, mniejszej niż 94 centymetry sześcienne w 1 standardowym metrze sześciennym gazu ziemnego.
Gaz bogaty: odnosi się do gazu ziemnego o zawartości ciekłych węglowodorów powyżej C3, wyższej niż 94 centymetry sześcienne w 1 standardowym metrze sześciennym gazu ziemnego.
(3) W zależności od zawartości gazu kwaśnego gaz ziemny można podzielić na gaz kwaśny i gaz czysty.
Kwaśny gaz ziemny: odnosi się do gazu ziemnego zawierającego znaczną ilość siarczku, dwutlenku węgla i innego kwaśnego gazu, który należy poddać obróbce, zanim osiągnie normę transportu rurociągiem lub wskaźnik jakości gazu towarowego.
Gaz czysty: odnosi się do gazu o niewielkiej zawartości siarczków lub nie zawierającego go wcale, który można eksportować i wykorzystywać bez oczyszczania.
Czas publikacji: 21 czerwca 2021 r
